Ma Retraite

Ligging	Deze buitenplaats ligt in de gemeente Zeist, aan de Utrechtseweg nr. 67.
Ontstaan	Het eerste huis op deze plaats werd gebouwd rond 1800.
Geschiedenis	Zoals hierboven al vermeld werd rond 1800 een herenhuis gebouwd door de familie Nepveu. Het werd tot 1829 bewoond door mevr. wed. Nepveu-Roosmale, waarna de heer C.M. van Hengst in 1832 de nieuwe eigenaar werd. In 1881 wordt Ma Retraite op een Amsterdamse veiling te koop aangeboden. Het huis wordt dan als volgt beschreven: 'logeabel Heerenhuis, koetshuis met stalling voor 7 paarden, koetsierswoning, tuinmanswoning met koestalling, oranjerie, kassen, koepel, schuren en verdere getimmerten. Voorts terrein van vermaak, waterpartij, moes- en tuingrond, alsmede de daar tegenovergelegen, bevallig aangelegde overplaats, verdeeld in weiland, moestuin, berg en water, te zamen groot volgens Kadaster 14 hectaren 12 aren 90 centiaren.' J.M. baron van Voorst tot Voorst uit Zwolle heeft belangstelling voor het huis en koopt het voor f. 70.325,-. Gedurende 15 jaar blijft deze baron eigenaar van het huis, waarna het opnieuw geveild wordt. De nieuwe eigenaar wordt de directeur van de Amstel-bierbrouwerij, de heer Johan Hendrik van Marwijk Kooy, die het huis nog hetzelfde jaar laat afbreken. De Amsterdamse architect A. Salm krijgt de opdracht een nieuw huis te ontwerpen. Deze architect maakt eerst 30 voorstudies, voordat hij met een schitterend ontwerp komt, dat door de directeur werd goedgekeurd. Het huis Ma Retraite is gebouwd in de Italiaanse en Franse barok- en renaissance stijl, waarbij waarschijnlijk de Villa Borghese te Rome als voorbeeld diende, hoewel de stijl opener en speelser is. Aan het huis werd nog het één en ander toegevoegd, zoals de torentjes en het voorterras en de trappartijen. Voor deze laatste toevoegingen diende een kasteel langs de Loire, dat eigendom van koning François I van Frankrijk was geweest. Tot slot geeft de heer Van Marwijk Kooy opdracht aan Leonard A. Springer om een schitterend park in landschapsstijl aan te leggen, waar we tegenwoordig echter bijna niets meer van terug kunnen vinden. De laatste particuliere eigenaresse was mevr. wed. Van Marwijk Kooy. Zij sterft in 1938, waarna de buitenplaats voor verschillende doeleinden wordt gebruikt. Eerst komt er kort een sigarenfabrikant in, maar in mei 1940 wordt het huis gevorderd door de Duitse bezetters, die het witte gebouw groen verfden als camouflage voor geallieerde luchtaanvallen. Na de bevrijding doet het tijdelijk dienst als een hoofdkwartier voor de Canadezen, waarna het hulpziekenhuis wordt en vervolgens weer in 1949 een R.K. jongensinternaat onder de naam Huize St. Jan. Op 19 januari 1976 breekt er brand uit, die het middendeel op de verdiepingen verwoest. Restaureren kostte veel geld, maar die kosten werden gedekt door de verkoop van het er achter gelegen terrein. Vanaf 1979 gaat het dan als kantoorgebouw dienst doen.
Bewoners	1800 - 1829 familie Nepveu 1832 C.M. van Hengst 1881 - 1896 J.M. baron van Voorst tot Voorst 1896 Johan Hendrik van Marwijk Kooy - 1938 mevr. wed. Van Marwijk Kooy 1938 sigarenfabrikant 1940 - 1945 de Duitse bezetters 1945 een hoofdkwartier voor de Canadezen hulpziekenhuis 1949 R.K. jongensinternaat onder de naam Huize St. Jan 1979 Verenigde Dura Bedrijven b.v. Beleggingsmaatschappijen The NORO Group Companies en Maliebaan Management b.v.
Huidige doeleinden	Het gebouw is nu een kantorencomplex.
Opengesteld	Het huis is niet toegankelijk.
Foto's
Bronnen	Tekst: Kastelen en buitenplaatsen op en om de Utrechtse heuvelrug, 1996 Foto 2: Peter van der Wielen Foto 1 en 3: Archief van de heer E. Tiele Afb. 1: Geschiedenis van de provincie Utrecht deel III (na 1780)