| Ligging |
De buitenplaats Lommerlust ligt in de gemeente Zeist, Utrechtseweg nr. 121.
|
| Andere benaming | Livland |
| Ontstaan | Het huis is waarschijnlijk in de jaren 20 van de 19e eeuw gebouwd. |
| Geschiedenis |
In 1829 is Lommerlust in bezit van mevr. de wed. C. van Beest. Zij was rentenierster,
afkomstig uit Utrecht en sterft in 1837. Het huis wordt dan gekocht door mevr.
Engelina Johanna Kuhn, rentmeesteres te Heemstede, die de buitenplaats 3 jaar later
al weer verkoopt aan Johannes Hendricus van der Meulen, die grondeigenaar te
Amsterdam is. In 1871 wordt het huis in de verkoop gedaan en in de Weekbode voor Zeist, Driebergen en Omstreken kwam de volgende advertentie: 'Te koop. De alleraangenaamst gelegen Buitenplaats, genaamd LOMMERLUST, met uitmuntend ingerichte en goed onderhouden Heerenhuizing, Koetshuis met stalling voor 5 paarden, Tuinmanswoning, Schuren, Koepels, Menagerie, Oranjerie met Serre, gemetselde bloemen- en druivenkasten en verdere getimmerden, mitsgaders groot en Moes- en Broeituin, Boomgaard, Opgaand Geboomte, Hakhout, welig Plantsoen, en verdere bepotingen en beplantigen, te zamen groot 2 hectaren, 25 aren 10 centiaren.' Het huis wordt voor f. 28.000,- gekocht door Pieter van den Arend, die koopman te Utrecht is. Uit die tijd zijn ons twee litho's bewaard gebleven van de hand van M. Mourot en P.J. Lutgers, zodat we een goede indruk kunnen krijgen van het huis uit die tijd. Slechts 1 jaar blijft Pieter van den Arend eigenaar, om het vervolgens al weer door te verkopen aan Willem van Oosterwijk Bruijn, wiens weduwe er na zijn dood tot 1906 blijft wonen. De volgende eigenaar is de heer Owen M. Blanckenhagen. Hij gaat er met zijn gezin wonen en verandert de naam van de buitenplaats in Livland. Livland is een streek in Rusland, waar zijn voorouders hadden gewoond. De familie Blanckenhagen blijft tot 1950 eigenaar. Dan is het gedaan met de particuliere bewoning, want als mevr. Teuntje Biichner-van der Wiel het huis in 1951 koopt, maakt ze er een rust- en verpleeghuis van, wat het tot 1974 bleef. Toen kwam het leeg te staan, maar dat duurde niet lang, want in de zomer van 1976 trokken er krakers in, die het voor verloedering wilden behoeden. In totaal waren dat zo'n twintig goedwillende jongeren, die discussies met de gemeente niet uit de weg gingen. Mede hierdoor werd 2 jaar later begonnen met de restauratie: voor 3 miljoen gulden werd het onder toezicht van de Monumentenzorg uitgebouwd tot 14 woonappartementen. Ook kreeg het huis zijn oorspronkelijk naam weer terug. Bij de restauratie bleef de drie-zijdig uitgebouwde middenpartij gehandhaafd. Aan het huis werden twee zijvleugels toegevoegd, in dezelfde stijl als het huis. Bij het nu U-vormige huis, bevindt zich de hoofdingang nog steeds aan de achterzijde. |
| Bewoners |
1829 - 1837 mevr. wed. C. van Beest 1837 - 1840 mevr. Engelina Johanna Kuhn 1840 - 1871 Johannes Hendricus van der Meulen, getrouwd met Johanna Marwijk 1871 - 1872 Pieter van den Arend 1872 - 1906 Willem van Oosterwijk Bruijn, getrouwd met Louise Albertina van Oosterwijk Bruijn 1906 Owen M. Blanckenhagen - 1950 familie Blanckenhagen 1951 - 1974 mevr. Teuntje Biichner-van der Wiel |
| Huidige doeleinden | Het huis is nu een appartementencomplex. |
| Opengesteld | Het huis is niet toegankelijk. |
| Foto's | |
| Bronnen |
Tekst: Kastelen en buitenplaatsen op en om de Utrechtse heuvelrug, 1996 Afb. 1: Website van Stichting De Driewerf |