Aardenburg

Ligging	Het huis ligt aan de Driebergsestraatweg nr. 1 in Doorn, bij hectometerpaal 88,9.
Ontstaan	Het huis is in 1860 ontstaan, na een boedelscheiding van het kasteel Moersbergen, waarbij diverse percelen werden verkocht.
Geschiedenis	De laatste honderd jaar is er niets meer aan het uiterlijk van Aardenburg veranderd en ziet het huis er uit zoals het er 1902 uitzag na de laatste verfraaiïngen, die de toenmalige eigenaar liet aanbrengen. Het stuk grond van Aardenburg hoorde oorspronkelijk bij het kasteel Moersbergen. Na het overlijden van baron J.D.C.C.W. d'Ablaing van Giessenburg in 1860, werden diverse percelen van zijn landgoed verkocht. Eén van die percelen werd gekocht door de Amsterdamse bankier Van Eeghen, die er in 1865 een herenhuis liet bouwen. Op het ongeveer 10 ha grote terrein liet hij door J. Copijn een romantisch park aanleggen. Een kleine 10 jaar later (1874) wordt Huis Doorn publiekelijk verkocht, waarbij ook enkele stukken grond te koop worden aangeboden. De weduwe Van Eeghen-Labouchere koopt dan ruim 10 ha om daarmee het park te vergroten. Het landgoed was nu zo groot, dat de huidige Achterweg, Molenweg en Korte Molenweg langs de zuid- en oostzijde van het landgoed liepen. In 1897 wordt door de heer S.P. van Eeghen nog eens een terrein van 7 ha gekocht, dat ten westen van Aardenburg lag. Dit perceel behoorde oorspronkelijk bij het kasteel Moersbergen en werd toen te koop aangeboden. Hiermee werd de westgrens van het landgoed voortaan gevormd door de Pittesteeg. In 1902 besluit de familie Van Eeghen het huis te laten verbouwen en vergroten. De opdracht hiertoe werd gegeven aan de Amsterdamse architect Posthumus Meyes. Ook de tuin werd aangepakt. Tuinarchitect H. Copijn moest er de mooiste tuin van Doorn van maken, waarbij geld geen rol speelde. De fraaiste aanpassing betreft een slingervijver, die aan de westkant van het huis werd aangelegd. Aan het begin van de oprijlaan werd een stijlvolle dienstwoning gebouwd, waarin de butler met vrouw en zoon woonde. Het echtpaar heeft er tot hun overlijden mogen wonen, ook al was Aardenburg toen al in het bezit van het Ministerie van Defensie. Nadat de zoon naar Spanje was vertrokken, bleken er talloze liefhebbers voor het fraaie huis te zijn. Het werd daarom verbouwd tot vier wooneenheden. In de jaren 60 van de vorige eeuw werd het echter bestemd als onderkomen voor de streekambulance. Verder stonden er op het landgoed een koetshuis, een oranjerie, een druivenkas en een plantenkas, waarin zelfs een vruchtdragende vijgeboom stond. Tot in de jaren dertig heeft de familie Van Eeghen er gewoond, waarna een periode van verval intrad. Tegen het einde van de jaren dertig van de vorige eeuw kwam het huis in bezit van het Rijk, die het bestemde als huisvesting voor militairen. Eerst Nederlandse en na mei 1940 Duitse militairen. Na de oorlog, in 1946, werd Aardenburg een herstellingsoord voor soldaten, die in het toenmalige Ned. Indië gewond geraakt waren. Er kwamen twaalf houten barakken op het landgoed te staan, die naderhand door stenen gebouwen werden vervangen. 'Het MRC Aardenburg' werd daarmee het oudste revalidatiecentrum van Nederland. In het begin was er ruimte voor zestig militaire revalidanten, maar al snel konden ook niet-militaire revalidanten in het centrum terecht en in de loop der jaren groeide hun aantal gestaag. Tegenwoordig is het aantal revalidanten opgelopen tot ruim honderd en vinden we er ongeveer evenveel burgers als militairen.
Bewoners	1860 - voor 1874 Van Eeghen ca 1874 Mevrouw Van Eeghen-Labouchere ca 1897 S.P. van Eeghen
Huidige doeleinden	Militair Revalidatie Centrum Aardenburg.
Opengesteld	Het Revalidatie is niet toegankelijk.
Foto's
Bronnen	Tekst: Kastelen en buitenplaatsen op en om de Utrechtse heuvelrug, 1996 Foto 1 t/m 5: Archief van de heer E. Tiele Afb. 1: archief van J. Leemburg